ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ   ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009- ΓΑΥΔΟΣ           

   Τρωγοντας   ανοιγει   η   ορεξη   και   γω   εχω   παρει   τοση   φορα   με   το   TRANSALP   μου,   να   οργωσω      τελικα   ολη   την Ευρωπη   απο   ακρη   σ   ‘ακρη   και   ισως   λιγο   παραπερα.   Ετσι   η   Βαρκελωνη   το   2005,   μοιαζει   με   ‘’ζεσταμα’’   μπροστα   σε   οτι ακολουθει...2007   -ΝORD   CAPPE,το   Βορειοτερο   Σημειο   της   Ευρωπης,   2008   -   ο   γυρος   του   Αιιγαιου   -   Κωσταντινουπολη,   το Ανατολικοτερο Σημειο της ευρωπης. Τι αλλο μενει; Το   CABO DA ROCA  στην Πορτογαλια; Η   Γαυδος   ειναι   το   τριτο   μου   ακραιο   σημειο   της   Ευρωπης,ενα   μερος   που   πριν   παω   ,η   ιδεα   με   ενθουσιαζε,βασικο κινητρο    για    καθε    μου    ταξιδι,    ο    ενθουσιασμος.    Ο    γνωστος    προϋπολογισμός    και    σχεδιασμος    του    ταξιδιου,    βασικη προυποθεση για τα ταξιδια μου, συνεπιβατης με προυπηρεσια [5000 χλμ-Τουρκια] η Αναστασια και φυγαμε. Το   ταξιδι   για   τη   Γαυδο   περναει   απ   τα   Χανια   οπου   φτασαμε   ξημερωματα   και   αφου   καταφεραμε   να   βγουμε   απ   το καραβι   οπου   οι   παρκαδοροι   του   το   ειχαν   μετατρεψει   σε   Αφγανισταν   απ   την   ανοργανωσια,   φυγαμε   σφαιρα   για   την Παλαιωχωρα   και   τα   75   χλμ,με   στροφες   και   μια   αγρια   ομορφια   του   τοπιου,για   να   παρουμε   το   καραβακι   για   την   Γαυδο. Ηπιαμε   πριν   ενα   γρηγορο   καφεδακι   με   τον   Κωστα   και   τη   Σοφια,   παλιους   [300   χρονια]   καλους   φιλους,   που   μου   αγορασανε τα   εισιτηρια   [κανανε   διακοπες   εκει]   ωστε   να   κερδισουμε   χρονο,   μια   και   φτασαμε   στο   παρα   5.   Ηδη   η   ‘’μυρωδια’’   της   Κρητης σε   μαγευει   και   προϊδεαζη   θετικα   οτι   θα   περασεις   ομορφα.   Το   καραβακι   κανει   5   ωρες   να   φτασει   στη   Γαυδο   και   περναει   πριν απ   τα   νοτια   της   Κρητης   οπου   και   ‘’πιανει’’   στη   Σουγια,την   Αγια   Ρουμελη   και   την   Χωρα   των   Σφακιων[3   ωρες   ως   εδω]για   να καταληξη   μετα   2   ωρες   στη   Γαυδο.   Εκει   θα   μεναμε   σε   σκηνη   μια   και   Αυγουστιατικα   δεν   υπηρχαν   δωματια   και   απ   το καραβακι   αρχισαμε   τα   παρε-δωσε   για   ανταλαγη   πληροφοριων   με   αλλους   ταξιδιωτες   που   ειχαν   ξαναπαει.   Εδω   ξανακουσαμε οτι   η   Γαυδος   ειναι   τι   νησι   του   Οδυσσεα   που   περασε   7   χρονια   με...αξιολογη   παρεα   και   οτι   στον   Λαυρακα   ειναι   η   σπηλια      της Καλυψους,επισης οτι το νησι εχει βυθιστει και αναδυθει 2 φορες!! Ειμαστε   πια   ανοιχτα,βλεπεις   την   Κρητη   απο   μακρια,την   θαλασσα   και   νομιζεις   οτι   μπορεις   να   την   φτασεις      με   το χερι,σκεφτεσαι οτι εισαι καπου μακρια,στην ακρη της Ελλαδας,στο Νοτιοτερο σημειο της Ευρωπης!!!!! Μπαινουμε   στο   λιμανι   της   Γαυδου   οπου   ενα   μινι-bus   περιμενει   τους   επιβατες   που   δεν   εχουν   μεσο,λιγοστα αυτοκινητα   για   τους   υπολοιπους   και   μερικα   φορτηγα      για   τις   προμηθειες.   Βγαινουμε   και   μεις   και   ξεκιναμε   για   το Σαρακηνικο,   μια   τεραστια   παραλια   γεματη   ταβερνακια.   Εκει   βρισκεις   νερο-πρωινο-καφε-φαγητο   και   παρεα.Στα   Σαρακηνικο εχει   ενα   παντοπωλειο   που   πουλαει   τα   απαραιτητα   για   τη   διαβιωση   των   κατασκηνωτων   μια   και   μονο   αυτοι   υπαρχουν   εκει και δινουν ζωη  το καλοκαιρι στο νησι, ενω το χειμωνα μενουν οι καμια 60ρια μονιμοι κατοικοι, αυτοι και τα...κατσικια !!! Στησαμε   λοιπον   την   σκηνη   στην   καλυτερη   θεση   κατω   απο   ενα   δενδρο,   σε   μια   απεραντη   αμμωδη   εκταση,   στηνω την   μηχανη   με   προσοχη   [παντου   αμμος   λεμε]   παιρνω   τα   απαραιτητα   [προσεξτε,   oυτε   καν   μαγιω]   αντηλιακο   -   καπελο   - ομπρελα   -   αθλητικη   και   κατευθειαν   στην   θαλασσα.Και   καπου   εκει   αρχισε   να   φυσαει,να   φυσαει   πολυ,τοσο   που   η   αμμος   που διαπερναγε   οχι   μονο   την   σκηνη   αλλα   οτιδηπoτε,   εγινε   αξεσουαρ   πανω   μας.   Ετσι   μετα   το   πρωτο   μπανακι   αποφασισαμε   να κανουμε   καμια   βολτα   να   δουμε   τι   παιζει   στο   νησι.   Ανακαλυψαμε   νοτιοδυτικα,   στον   δρομο   για   την   Αμπελο,   ενα   Φαρο   που εφτιαξαν   οι   τουρκοι   και   τωρα   ειναι   ανενεργος,   ειναι   ανοιχτα   εκει   ολη   μερα   και   προσφερουν   καφεδακι   και   τσικουδια.   Η   θεα ειναι   μοναδικη   και   και   προσφερεται   για   ρομαντικη   βολτα   με   παρεα.   Και   μονος   ομως   να   ειναι   κανεις,υπαρχει   παρεα   εκει!!! Αφου   επεσε   ο   ήλιος   ειχαμε   ραντεβου   μ   ενα   ...τσιγαριστο   κατσικακι   [παραδοσιακη   συνταγη   της   Γαυδου]   κατι   ντακους κρητικους   κατι   παλιολουκανικα   με   σπιτικες   πατατες   τηγανιτες   και   κατι   κρυσταλινα   μπυρονια   οπου   σε   δροσιζουν   και βοηθουν   να   χαλαρωσεις   μεσα   στο   νησιωτικο   αερακι   της   Γαυδου   στη   μεση   του   πουθενα!   Αντε,   αστειευομαι,   στην   ταβερνα της Ρουλας ειμασταν οπου η μανα της μαγειρευε μαγικα!!!! Την   επομενη   ,Τριτη   11/8/2009      ηταν   η   μερα   που   θα   πηγαιναμε   στο   Νοτιοτερο   σημειο   της   Ευρωπης,   στο Ακρωτηριο   της   Τρυπητης,   οπου   το   σημειο   αναφορας   ειναι   μια   γιγαντια   ξυλινη   καρεκλα   σχεδον   στο   υψος   μου   και   στην βαση   της   ειχε   μια   πυξιδα   που   εδειχνε   τον   ΝΟΤΟ.   Για   να   φτασουμε   εκει   πηραμε   τον   δρομο   για   τα   Βατσιανα   και   ευτυχως που   ειχα   το   TRANSALP      και   εκανα   3   χλμ   σ   ενα   χωματινο   δρομο   που   θυμιζαν   ορυχειο   [δυσκολα   παει   αμαξι   εκει]   και   αλλα   2 χλμ   ποδαροδρομο   που   οδηγουσε   στην   παραλια   απ   οπου   φαινεται   το   Ακρωτηριο   της   Τρυπητης   με   τις   χαρακτηριστικες καμαρελες! Ο   στοχος   ,   επιτευχθη   !   Εδω   πανω   ειναι   μαγικα,   βγαλαμε   φωτος   και   αγναντευαμε   αμιλητοι   την   Μεσογειο   οπου   στο βαθος   ειναι   οι   ακτες   της   Λιβυης,   θα΄λεγα   οτι   αισθανομουν   οπως   στο   Βορειο   Ακρωτηρι,   η   διαφορα   ειναι   οτι   εδω   εκανα   να ερθω   μολις   100   χιλιομετρα!   Ειμαι   ομως   στο   ΝΟΤΙΟΤΕΡΟ      σημειο   της   ΕΥΡΩΠΗΣ!!!   Νομιζεις   οτι   εισαι   σε   αλλο   πλανητη   οταν πας   σε   τετοια   μερη   οπου   η   συμπεριφορα   της   φυσης   -   οτι   καιρο   και   να   κανει   -   ειναι   τοσο   ευγενικη   μαζι   σου,   σα   να   σε   τιμα που την επισκεπτεσαι! Κατεβηκαμε   για   μπανακι   στα   κρυσταλινα   νερα   οπου   αισθανεσαι   φανταστικα   και   με   την   μασκα   μου   θαυμαζα   τον πεντακαθαρο   ΠΑΤΟ   της   θαλασσας   και   σκεφτομουν   αν   και   ο...Οδυσσεας   ειδε   τον   ιδιο   πατο   ή   καποιον   καλυτερο,   της ...Καλυψους ας πουμε και ξεχαστηκε εδω 7 χρονια!!!!!!! Aρχισαμε   να   επιστρεφουμε   απ   το   Ακρωτηρι   σκεπτομενοι   την   επομενη   βουτια   της   ημερας   μια   και   το   νησι   ηταν μικρο   και   μεις   ειμαστε   ορεξατοι.   Η   φημησμενη   παραλια   του   ΑΗ-ΓΙΑΝΝΗ   ο   νεος   στοχος.   Μετα   το   γνωστο   μονοπατι   του ποδαροδρομου   θα   ακολουθουσαμε   τα   μονοπατια   της   αμμου,   2   χλμ   μετα   την   παραλια   του   Σαρακηνικου   ειναι   η   παραλια   του Αη-Γιαννη   οπου   ολα   φαινονται   πρωτογονα.   Μηχανες   και   αυτοκινητα   πανε   μεχρι   ενος   σημειου   οπου   υπαρχουν   2   ταβερνες και   εξυπηρετουν   ολους   τους   κατασκηνωτες   τοσο   με   καφε,   φαγητο   [μοναδικος   τροπος   διασκεδασης]   οσο   και   με   τις ντουζιερες   που   εχουν   για   κοινη   χρηση.   Αμμος,   αμμος   και   αμμος   ειναι   το   αξεσουαρ   της   περιοχης   οπου   βρισκεται   παντου. Καλα   που   κυκλοφορουμε   γυμνοι   και   δεν   βαζουμε   και   στις   τσεπες.   Αμμος   -   γυμνισμος   -   θαλασσα   -   χαλαρα   τυπακια   και   ο καθενας   στον   κοσμο   του   ειναι   τα   χαρακτηριστικα   του   νησιου   που   απολαμβανουμε   και   μεις.   Ο   αερας   ηταν   δυνατος   και   ετσι το   ατελειωτο   παιχνιδι   με   τα   κυματα   σε   κανει   να   νιωθεις   παιδι   [κανα   –   δυο   χρονακια   παραπανω   ειμαι   λεμε]   Αφου   λιωσαμε στον   ηλιο   και   απολαυσαμε   την   περιοχη   εμενε   ακομη   μια   βολτα   στο   λαογραφικο   μουσειο      της   Γαυδου,   στα   Βατσιανα,   οπου στεγαζεται   σ   ενα   παλιο   σπιτι   της   οικογενειας   Μπικογιαννακη.   Εκει   ο   παπα-Μανωλης   εφημεριος   του   νησιου   χρονια,   συλλεγει καθε   τι   που   θυμιζει   Γαυδο.   Αυτος   και   η   παπαδια   προσφερουν   γαλακτομπουρικο   με   χρεωση   ομως   5   ευρω      το   κομματι   !!! Άντε,   χαλαλι,για   την   ευγενεια   τους   και   τον   κοπο   τους.   Αφου   γλυκαθηκαμε   ειπαμε   να   ξαναπαμε      στο   γνωστο   ταβερνακι   της Ρουλας   ωπου   το   γνωστο   κατσικακι   ηταν   εκει   και   μας   καλουσε.....ΜΠΕΕΕΕΕΕ!!!         Τα   γνωστα   μπινελικακια   ,   τα   μπυρονια   και ενα   κερασμενο   γλυκακι      ηταν   οι   τελευταιες   μας   στιγμες   στο   νησι   μια   και   ο   αερας   ηταν   επικυνδυνος   στο   να   επιφερει αποκλεισμο   μας   για   μερες   εκει-οχι   το   καλυτερο   με   τοσο   αερα-και   με   το   πρωινο   καραβακι   αναχωρησαμε   για   την   Χωρα   των Σφακιων   και   απο   κει   οδικως   [75   χλμ]   για   τα   Χανια,   την   πανεμορφη   αυτη   πολη   -οσοι   δεν   πηγατε,να   πατε-   οπου φχαριστηθηκαμε   νυχτερινη   βολτα   αλλα   και   τις   ημερησιες   εκδρομες   στα   Φαλασαρνα   και   το   Ελαφονησι   και   χαρηκαμε   τις ομορφιες της φυσης και τα ...εξωτικα νερα της θαλασσας. Η   Κρητη   ειναι   απ   τα   αγαπημενα   μου   μερη,ετσι   τελειωνοντας   αυτο   το   ταξιδι,   μπαινοντας   στο   καραβι,   σκεφτομουν το ποτε θα ξαναρθω, αλλα και την επομενη εξορμηση μου...............................................!!!!!!!!                                                                             Γιωργος ….